Chartres, Vézelay, Cluny
(28 april -5 mei 2018)
Op reis met projectkoor En Chemin! We gaan al zingend een deel van de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela doen. Het idee is dat we om de twee jaar een etappe afleggen tot we uiteindelijk bij het graf van de apostel Jacobus in Spanje aankomen.
Zingen in Vézelay
Voor we vertrekken met de bus krijgen we een zegen en een aanbevelingsbrief van de vicaris van de Haagse H. Jacobus de Meerderekerk. Die aanbeveling komt ons in Vézelay goed van pas als een non ons in de kerk de mond snoert, terwijl we zachtjes inzetten. Ze strijkt over haar hart en we krijgen vijf minuten voor ons gezang.
Thin places in Chartres
De dag ervoor hebben we in de kathedraal van Chartres gezongen. Staande op het labyrint, dat iedere pelgrim moet volgen tot aan het middelpunt. Een plek waar hemel en aarde elkaar zachtjes raken (een zogeheten thin place). Het was verstild en ontroerend om op die plek te staan en ons te verbinden met de muziek en met elkaar.
We staan in de lokale krant
Wandelen kan natuurlijk niet ontbreken op een pelgrimstocht. Op de eerste dag lopen we veertien kilometer, inclusief de niet-geplande paden, over de oude pelgrimsroute van Saint-André-en-Morvan naar Saint-Père. Het eerste half uur wandelen we in stilte. Bijzonder te ervaren hoe je andere zintuigen het dan overnemen.
Onderweg zien we dat we in de lokale krant staan vanwege ons concert (dankzij Françoise). Voor de koks van het restaurant zingen we als dank Signore delle cime. Na het eten gaan we repeteren. Om 20:00 wil Raoul graag nog even doorgaan omdat we vandaag laat zijn begonnen. We dóen het!
A ram sam sam
In Autun wijst Hans Boonstra ons op op de zondaars die in de muil van het hellebeest verdwijnen en de engelen die de gelovigen omhoog de hemel intrekken, te zien op het portaal van de kathedraal. Na het avondeten een atypische repetitie met knieënkletser A ram sam sam. Tijd voor nóg een biertje.
Concert in Cluny
Cluny is onze laatste bestemming. Daar stond ooit de de grootste kerk ter wereld. Op de ruïnes daarvan zingen we de lamentatie van de profeet Jeremia van Tomás de Victoria. Dat klinkt echt prachtig tussen die oude muren. In de Notre-Dame van Cluny geven we ons laatste concert in Frankrijk. We zijn moe, maar we geven werkelijk alles wat we hebben.
Nog één concert in Den Haag
We voelen ons het meest verbonden koor van Nederland. Een week waar we in ieder kerkje dat we tegenkwamen zongen, in restaurants, op straat, op wandelwegen en in de bus. Wat zijn we samengekomen, één geworden. Gelukkig mogen we op zondagmiddag 13 mei in Den Haag nog een laatste keer het resultaat van deze week laten horen.